… دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه میفکن!
بودن به از نبودشدن، خاصه در بهار…
ا. بامداد

هر داستان نقطهٔ آغازی دارد. این داستان برای ما در بعدازظهری نیمه‌تاریک رقم خورد. دور میزی که خواب‌های روشنی برایمان دیده بود. کودکی عزیز پیش رویمان بود که برای بزرگ‌کردنش، اندکی امید نیاز داشتیم و بسیاری دل و دل و دل. خودِ آفریده امیدبخش بود پس دل گذاشتیم. آنچه پیش روی شماست، حاصل هم‌دلی است و دعوت‌نامه‌ای برای هرکه هم‌داستان ماست. ما میزبان فروتن چراغ‌افروزانیم. شک نداریم بهار و روشنی، زورش به هرچه بی‌حاصلی و ظلمت می‌چربد.

هم‌داستان با اعتماد و همراهی نویسندگانی از ایران و افغانستان و جهان نخستین شماره‌اش را به دست‌ها و چشم‌هاتان رسانده است. نیک می‌دانیم که این جوانهٔ بهاری تا بالندگی و کمال راه بسیار دارد از این‌رو راه‌های ارتباطی برای تبادل و دریافت نظرات باز است تا مسئولیت فرهنگی یکایک ما در پویایی آنچه متعلق به همهٔ اندیشمندان و دغدغه‌مندان هم‌زبان است؛ به سرانجام برسد.

حمایت از مستعدان بی‌رسانه، تلاش برای ایجاد چندصدایی، تأکید بر تفکر تحلیلی و‌ نقدهای سازنده، توجه به استانداردهای محتوایی و فنی، ارج‌نهادن به بزرگان اثرگذار و بسیاری ارزش‌های مشترک دیگر، شاکلهٔ این جمع کوچک را پی ریخت؛ جمعی که امیدواریم پیوسته جان‌دارتر و غنی‌تر شود.

بامهر
تحریریه هم‌داستان